چرا حاکمیت به شعار "جمهوری ایرانی" توجه دارد؟

در تمام سخنرانی‌ها یا نوشته‌های حامیان دولت فقط دو تا از شعارهای جنبش سبز مورد اشاره و تاکید قرار می‌گیرد:
1- شعار جمهوری ایرانی
2- شعار نه غزه نه لبنان / جانم فدای ایران
اما دلیل این توجه ویژه و تاکیدهای اغراق‌آمیز چیست؟

مهم‌ترین و کاری‌ترین ضربه‌ای که حاکمیت فعلی را تهدید می‌کند، ریزش نیروهای خودی و گسترش جنبش سبز میان اقشار مختلف و به ویژه سرایت آن به نیروهای حکومتی است. تحقق این تهدید، پیروزی قطعی جنبش سبز را به دنبال خواهد داشت. لذا ضروری‌ترین راهکار حاکمیت، متحد کردن نیروهای خودی و از طرف دیگر ایجاد ریزش در میان نیروهای جنبش است. برای تامین این منظور، حاکمیت باید جنبش را تهدیدی برای کلیه‌ی نیروهای حکومتی و حرکتی ضد اسلامی معرفی کند تا بدین وسیله یک صف متحد از بدنه‌ی حکومت و مردم مذهبی در برابر جنبش تشکیل شود و در مقابل اقشار مذهبی از بدنه‌ی جنبش سبز ریزش کنند. کاری که با توجه به ریشه‌ی انقلابی و مذهبی رهبران جنبش سبز بسیار دشوار است و همین به پاشنه‌ی آشیل حاکمیت تبدیل شده؛ چرا که چسباندن موسوی و خاتمی و کروبی به کشورهای بیگانه یا اپوزسیون برانداز خارج از کشور را هیچ عقل سلیمی نمی‌پذیرد. این هر سه و بخصوص موسوی، در بیانیه‌های خود بسیار دقت می‌کنند اهداف مسالمت‌جویانه و حق‌طلبانه‌ی جنبش را از گزند اتهام براندازی و ضدیت با دین، مصون نگه دارند. خواسته‌های حداقلی و قانونی موسوی مبنی، خواسته‌هایی است که مخالفت با آن‌ها بسیار سخت و هزینه‌بر خواهد بود. اشاره‌ی صریح آیت‌الله خامنه‌ای به شبهات نیروهای خودی و لزوم برطرف کردن این شبهات، نشانه‌ی روشنی از همین چالش بزرگ پیش روی حاکمیت است.

حال نگاهی به دو شعار مورد نظر بیندازیم:

«جمهوری ایرانی» از آن جا که هم پیام براندازی و هم تقابل با اسلام را در خود دارد، منظور حاکمیت را در برانداز و ضد اسلام معرفی کردن جنبش به نحو احسن تامین می‌کند. این شعار با مقابل هم قرار دادن دین و ملیت، مخاطب را مجبور به انتخاب یکی و پس زدن دیگری می‌کند.

«نه غزه نه لبنان جانم فداری ایران» ضمن تقابل با محتوای ظلم‌ستیزانه‌ی انقلاب اسلامی، تلویحا از جمهوری اسلامی که همواره به سوء استفاده از ملت‌های لبنان و فلسطین در جهت منافع قدرت طلبانه‌ی خودش متهم بوده است، چهره‌ای فراملی، انسان‌دوست و پناه مظلومان ترسیم می‌کند و در مقابل جنبش سبز را حامی اقدامات ظالمانه و بی‌شک غیر قابل دفاع اسراییل می نمایاند. (شعار جدید «غزم منم لبنان منم، بیکار و بی‌سامان منم» را می‌توان شکل اصلاح شده‌ی آن دانست که نقایص شعار قبلی را برطرف کرده و در عین حال جنبه‌های مثبت را حفظ کرده است)