مردم از خودشان می‌پرسند «چه کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه است؟ این حکومتی که معترضان را اغتشاش‌گران عامل بیگانه و رهبران سبز را سران فتنه می‌خواند و منتقد نمونه‌اش حسین شریعتمداری است و اصلاح‌طلبان را فله‌ای زندانی کرده و در همین هفت ماه بعد از انتخابات ده‌ها نفر را کشته یا شکنجه کرده، چطور حالا جواد اطاعت را به بزرگ‌ترین رسانه‌اش آورده و او هم به راحتی بسیاری از بغض‌های فروخورده‌ی مردم را به زبان می‌آورد؟ حتما توطئه‌ی جدید و پیچیده‌ای در کار است که ما از آن خبر نداریم. پس نباید گول بخوریم و خوشحالی کنیم. باید جبهه بگیریم تا توطئه‌ی احتمالی را خنثی کنیم.»
اما دلیل این رفتارهای پارادوکسیکال حکومت در واقع بسیار ساده‌تر از این حرف‌هاست. اشتباه ما این است که حکومت را به شکل یک کل یکپارچه می‌بینیم که تنها یک تفکر، یک روش و یک منفعت را دنبال می‌کند؛ در حالی که هرگز این گونه نیست. همین حاکمیت فعلی هم از چند طیف متفاوت تشکیل شده که نه تنها تفکرات و روش‌های متفاوتی دارند بلکه منافع آن‌ها با هم تنافر و حتی تضاد دارد.
واقعیت این است که کشتار و سرکوب و زندانی کردن معترضان، راهکار کسان دیگری بود و اعتدال نسبی‌ای که اینک حکومت به آن روی آورده، راهکار کسان دیگری است که با گروه اول در جنگ‌اند. عدم موفقیت انحصارطلبان (دولت و سپاه) در سرکوب اعتراضات و آرام کردن مردم، و ریزش طرفداران و بدنه‌ی حاکمیت در اعتراض به این خشونت‌ها، سبب شد رهبری نظام راهکار گروه معتدل را بیازماید. چنان‌چه راهکار میانه‌روها (که مشتمل بر باز کردن نسبی فضای سیاسی و تامین دست‌کم بخشی از مطالبات مردم است) نتواند جامعه را آرام‌تر کند و شعارهای تند و رفتار ساختارشکنانه ادامه یابد یا شدت بگیرد، بی‌شک میدان عمل دوباره در اختیار خشونت‌طلبان قرار خواهد گرفت. بنابراین انحصارطلبان تمام کوشش خود را به کار خواهند بست تا از موفقیت راهکارهای گروه رقیب جلوگیری کنند؛ چرا که موفقیت میانه‌روها، حذف یا انزوای خشونت‌طلبان را در پی خواهد داشت؛ ضمن این که اصولا راهکارهای میانه‌روها، (یعنی تامین مطالبات دموکراتیک معترضان) منافع انحصارطلبان (دولت و سپاه) را به خطر می‌اندازد.
رفتار و برخورد آرام و بی طرفانه‌ی مجری در برنامه‌ی پنجشنبه شب (در مقایسه با برنامه‌های قبلی) حکایت از این داشت که این مناظره کاملا برنامه‌ریزی شده بوده و برخلاف تصور خیلی‌ها، از دست کسی در نرفته است. اما واکنش‌های هیجانی مردم در رسانه‌هایی همچون بالاترین و متعاقب آن حذف(؟) اخبار مرتبط از وب‌سایت‌های داخلی نشان داد که احتمالا نه مردم و نه حکومت، هنوز آمادگی باز شدن فضای سیاسی را ندارند! لذا ادامه‌ی روند جدید بعید به نظر می‌رسد.
در این میان البته علاوه بر عصبانیت و کینه‌ی معترضان از خشونت‌های هفت ماهه‌ی اخیر، تلاش انحصارطلبان داخلی و اپوزسیون خارج از کشور را در تند کردن تنور اعتراضات و به حاشیه راندن میانه‌روها نباید نادیده گرفت؛ چرا که منافع هر دو گروه در تشدید التهابات است.
***
پی‌نوشت: از دیگر موارد انتقال میدان عمل میان دو طیف معتدل و تندرو، می‌توان به پرونده‌ی هسته‌ای اشاره کرد. پرونده‌ی هسته‌ای ابتدا در اختیار میانه‌روها بود اما عدم همراهی غرب (دولت بوش) با میانه‌روها موجب شد تندروها با شعار «سیاست خارجی عزت‌مدار» پرونده‌ی هسته‌ای را در اختیار بگیرند و معتدل‌ها را از میدان به در کنند.
اما دلیل این رفتارهای پارادوکسیکال حکومت در واقع بسیار ساده‌تر از این حرف‌هاست. اشتباه ما این است که حکومت را به شکل یک کل یکپارچه می‌بینیم که تنها یک تفکر، یک روش و یک منفعت را دنبال می‌کند؛ در حالی که هرگز این گونه نیست. همین حاکمیت فعلی هم از چند طیف متفاوت تشکیل شده که نه تنها تفکرات و روش‌های متفاوتی دارند بلکه منافع آن‌ها با هم تنافر و حتی تضاد دارد.
واقعیت این است که کشتار و سرکوب و زندانی کردن معترضان، راهکار کسان دیگری بود و اعتدال نسبی‌ای که اینک حکومت به آن روی آورده، راهکار کسان دیگری است که با گروه اول در جنگ‌اند. عدم موفقیت انحصارطلبان (دولت و سپاه) در سرکوب اعتراضات و آرام کردن مردم، و ریزش طرفداران و بدنه‌ی حاکمیت در اعتراض به این خشونت‌ها، سبب شد رهبری نظام راهکار گروه معتدل را بیازماید. چنان‌چه راهکار میانه‌روها (که مشتمل بر باز کردن نسبی فضای سیاسی و تامین دست‌کم بخشی از مطالبات مردم است) نتواند جامعه را آرام‌تر کند و شعارهای تند و رفتار ساختارشکنانه ادامه یابد یا شدت بگیرد، بی‌شک میدان عمل دوباره در اختیار خشونت‌طلبان قرار خواهد گرفت. بنابراین انحصارطلبان تمام کوشش خود را به کار خواهند بست تا از موفقیت راهکارهای گروه رقیب جلوگیری کنند؛ چرا که موفقیت میانه‌روها، حذف یا انزوای خشونت‌طلبان را در پی خواهد داشت؛ ضمن این که اصولا راهکارهای میانه‌روها، (یعنی تامین مطالبات دموکراتیک معترضان) منافع انحصارطلبان (دولت و سپاه) را به خطر می‌اندازد.
رفتار و برخورد آرام و بی طرفانه‌ی مجری در برنامه‌ی پنجشنبه شب (در مقایسه با برنامه‌های قبلی) حکایت از این داشت که این مناظره کاملا برنامه‌ریزی شده بوده و برخلاف تصور خیلی‌ها، از دست کسی در نرفته است. اما واکنش‌های هیجانی مردم در رسانه‌هایی همچون بالاترین و متعاقب آن حذف(؟) اخبار مرتبط از وب‌سایت‌های داخلی نشان داد که احتمالا نه مردم و نه حکومت، هنوز آمادگی باز شدن فضای سیاسی را ندارند! لذا ادامه‌ی روند جدید بعید به نظر می‌رسد.
در این میان البته علاوه بر عصبانیت و کینه‌ی معترضان از خشونت‌های هفت ماهه‌ی اخیر، تلاش انحصارطلبان داخلی و اپوزسیون خارج از کشور را در تند کردن تنور اعتراضات و به حاشیه راندن میانه‌روها نباید نادیده گرفت؛ چرا که منافع هر دو گروه در تشدید التهابات است.
***
پی‌نوشت: از دیگر موارد انتقال میدان عمل میان دو طیف معتدل و تندرو، می‌توان به پرونده‌ی هسته‌ای اشاره کرد. پرونده‌ی هسته‌ای ابتدا در اختیار میانه‌روها بود اما عدم همراهی غرب (دولت بوش) با میانه‌روها موجب شد تندروها با شعار «سیاست خارجی عزت‌مدار» پرونده‌ی هسته‌ای را در اختیار بگیرند و معتدل‌ها را از میدان به در کنند.
دوست عزیز نزدیکی 22 بهمن و ناتوانی در سرکوب مردم در روز عاشورا ، تند رو ها را به فکر استفاده از روش نرم انداخته تا در 22 بهمن فضا آرام تر باشد
پاسخحذفبعد از 22 بهمن همین آش سرکوب است و همین کاسه
تمام اینها که همچون " اطاعت " حرفهای نرم تری میزنند ، بعد از 22 بهمن به دلایل واهی بازداشت یا ممنوع الفعالیت میشوند
یک دلیل من هم این است که اگر قرار است این روش نرم ادامه یابد چرا مجری برنامه را از رجا نیوز آورده اند؟؟
پاسخ به ناشناس: من هم از ادامه پیدا کردن این روند به هیچ وجه مطمئن نیستم. برعکس فکر می‌کنم گروه‌های قدرتمندی که منافعشان با این روند جدید به خطر می افتد حداکثر تلاش خود را خواهند کرد تا بازی را به هم بزنند.
پاسخحذفاز این گذشته ادامه عقب‌نشینی حاکمیت به ادامه فشار معترضان بستگی دارد.
بنابراین به طور خلاصه موفقیت و تداوم این رویکرد جدید به 1-ادامه اعتراضات و 2-جهت این اعتراضات بستگی دارد.
bayad baraye har pirooziye koochak jashne bozorg gereft
پاسخحذفeen be ma eetemade be nafs midahad
اقا 30 سال پیش گفتن شاه باید برود وحالا ما
پاسخحذفمیگوییم آخوندباهمه اسباب انزرش باید برود
هرچه عوض داره گله نداره داداش عزت زیاد
در ۲۲ بهمن دولت به طور سنتی از سفرای کشورهای خارجی دعوت می‌کند که در "جشن" ۲۲ بهمن شرکت کنند. همینطور برای پوشش این مراسم از بسیاری خبرنگاران خارجی دعوت میشود که به تهران بیایند. حکومت هر سال این کار را می‌کند تا به دنیا نشان دهد که از پشتوانهٔٔ مردمی برخوردار است. سرکوب مردم در چنین فضایی و فرستادن پلیس و خودروی ضد شورش به خیابانها بسیار برای حکومت پر هزینه خواهد بود. برنامهٔ رو به فردا سوپاپ اطمینان حکومت کودتا برای جلوگیری از تظاهرات مردم در ۲۲ بهمن "در تهران" است. میخواهند مردم را با این برنامه‌ها فریب دهند و از التهاب جنبش سبز بکاهند. به علاوه احتمالا نزدیک دههٔ زجر دوباره موج جدیدی از دستگیریها را شاهد خواهیم بود.
پاسخحذفآقای مسیح علی نژاد در مقاله ای راجع به نزدیک شدن خامنه ای به رفسنجانی اشاره کرده بودند که به نظر می رسدادامه همین موضوع باشد. بهر حال تنها با حذف کامل احودی نژاد امکان عادی شدن شرایط وجود دارد. نا گفته نماند استعفای تعداد زیادی از بسیجیان که از طریق موبایل تهیدید به محاکمه در دادگاه ملت شده بودند, در تصمیم گیری سران جکومت بی تاثیر نبوده است. به امید روزی که ایرانی آزاد داشته باشیم, هوشمندانه مبارزات را ادامه خواهیم داد.
پاسخحذفbe nazaram hokoomat bayad baraye aram kardan e mardom harakate asasi anjam dehad. mesletazmine bargozarie entekhabate azad. in barnameha hich tazmini nist ke pas az aram shodane faza hamin asho kase edame nayabad. pas bayad hooshyar bood.
پاسخحذفتحليل نويسنده فريبكاري بيشتر نيست.وايشان هم بخشي ازاين سناريوي نجات جمهوري اسلامي هستند.كه سقوط محتوم ر‍زيم جنايت وسركوب نزديك است
پاسخحذفاین ناشناس بالایی خیلی باحاله!
پاسخحذفبابا تا کی می خواید تو توهم توطئه بمونید؟شما مخالفین تندرو خطرتون برای جنبش سبز کمتر از شریعتمداری و امثالهم نیست...مشکلتون اینه که جز با ترویج تندروی امکان مطرح شدن ندارید و می دونید مردم از هر چی فسیله خسته شدند،چه آخوند چه چریک و کمونیست و غیره و ذالک.
شما اصلا مبارزه های بی خشونت و گذارهای دموکراتیک رو نفهمیدید..فکر می کنید الان هم سال 56 و می تونید با این حرفها خلقها رو راه بندازید تو خیابون به مرگ باد و زنده باد و اعدام باید گردد.به عواقب خشونت و جنگ داخلی و بدبختی مردم هم فکر نمی کنید..ار 76 تا حالا از پروژه نجات جمهوری اسلامی میگید اما ناتوانید ببینید اتفاقا شروع حرکت برای تحول از همون حرکت اصلاحی شروع شد،از توپ و تشرهای شما که که بیست سال بود انجام میشد هیچی حاصل نشد.
شماها دغدغه تون ایران نیست...منافع گروهیتونه.
چه غلطای اضافی
پاسخحذفشماها می خواید جمهوری اسلامی رو عوض کنید؟
4 تا بچه سوسول که شبا بغل مامانشون می خوابن
شما باید به نظر اکثریت احترام بزاریدوگرنه.....
واقعیت تلخه ولی باید قبول کرد
والله والله والله تا آخرین قطره ی خونم پای این نظام و رهبرش واسادم و امثال من حداقل 25 میلیون نفر دیگه هستن
پیشنهاد برای 22 بهمن:
پاسخحذف1- بدون نماد و شعار بریم آزادی
2- دور هسته های سبز که با نماد یا شعار مشخص میشن جمع بشیم.
3- شعار واحد بطوریکه از همه سبزها یک شعار یکصدا صادر بشه که میدونآزادی را پر کنه. خاطرتونه در تشییع پیکر آیت اله منتظری هر پنجاه متر از طول جمعیت و شاید کمتر یک شعار احساسی جداگانه میدادن که فقط احساساتو بیان می کرد و بنظر من برای یک مرحله کافی بود. حالا باید خواسته هامونو بصورت مشخص بگیم. پیشنهاد من:
رفراندوم رفراندوم این است خواست مردم.
4- با این شعار یکصدا،خواست مونو از طریق دوربینهای رسانه میلی به همه جهان ارسال می کنیم.صدای کوتوله رو هم خاموش می کنیم.
5- اگه شعار کاملتری پیشنهاد میشه اون رو هم باید بصورت واحد و تنها و تنها اون شعار مطرح کنیم تا یکپارچه بیان بشه اینجور نباشه که هرگوشه میدون یک صدا دربیاد و به جایی نرسه.
6- ما پیروزیم چون بیشماریم.
7- اگر بنظرتون پیشنهادخوبیه بذارین تو بالاترین و جایی که همه ببین.
فعلا که این 4 تا بچه سوسول خواب رو برای این حکومت به اصطلاح مردمی شما حروم کرده اگه واقعا 25 میلیون طرفدار داشت که با هر بار دیدن مخالفاش تو خیابون لرزه به اندامش نمی افتاد
پاسخحذفآقای ناشناس معذرت می خوام اما فعلا امثال به قول شما بچه سوسول ها هستند که دارند کشته می شند شما که در یک کشور بلوک شرق سابق جا خوش کردید بهتره سکوت کنید ببینید مردم چی می خوان و توهین هم نکنید با نگاهی به زندگی شهدای سبز می بینید که هیچ کدوم از طبقه پرولتاریا نبودند و مردم هم واقعا به دنبال انقلاب به صورت اونچه در 57 اتفاق افتاد نیستند پس بی خودی خودمون رو بیست و پنج میلیون به حساب نیاریم
پاسخحذفيه نوع ماهي تو دريا زندگي مي كنه كه اجازه مي ده ماهي هاي كوچكتر به طرف دهان باز اون شنا كنند و حتي چند تا گاز كوچولو ازش بكيرند .
پاسخحذفاما هميشه اينقدر صبور و مهربون نيست.
توي يك لحظه دهنشو مي بنده و همه رو مي بلعه.
بايد مواظب بود.
قال الصادق (ع):الحمد لله الذي جعل اعدائنا من الحمقاء....
پاسخحذفكجا رفت اون دبدبه وكبكبتون؟؟؟ جلبك هاي رنگ پريده!!!
چشتون كور...
اما زمان(عج) حافظ اين مملكت است.
جنبش سبز به زباله دان تاريخ رفت.